Επειδή στους καιρούς τους "πονηρούς"...
...η μουσική μπορεί να μετατρέπει τις αντιθέσεις σε συνθέσεις.

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Περί Επανάστασης κι Ελευθερίας - από το χθες έως το σήμερα...



Γράφει ο Ανδρέας Τσουκαλάς ©
Καθώς κυλάει ο χρόνος, κι όπως περνούν οι μέρες, είναι δίκαιο και έντιμο σε κάποιες σημαντικές από αυτές, όπως η σημερινή, να σταθούμε για λίγο, να φέρουμε στη μνήμη μας όσα δεν ζήσαμε αλλά ανήκουν στην ιστορία μας. Επειδή "η ιστορία διδάσκει τα πάντα, ακόμη και το μέλλον!" (Λαμαρτίνος).
Από τις ρίζες του τρέφεται το δέντρο, ο κορμός και τα κλαδιά του. Από τις ρίζες ανθίζει και καρποφορεί. Από τις ρίζες στέκεται ολόρθο και αντιμετωπίζει ανέμους και θύελλες! Και από τον κορμό, τα άνθη και τους καρπούς του, αναγνωρίζεται τελικά!...
Επανάσταση είναι η έννοια που δηλώνει την ανάγκη να επανέλθω και να σταθώ και πάλι ολόρθος (επανίσταμαι), ανεξάρτητος, και ελεύθερος! Να μπορέσω να αξιοποιήσω την ελευθερία και την ανεξαρτησία μου δημιουργικά, εποικοδομητικά, σύμφωνα με τις αρχές, τις αξίες και τους νόμους του κράτους (έθνους) στο οποίο ανήκω, δίνοντας και το ανάλογο παράδειγμα στις επόμενες γενιές!

Η υποδούλωση (όποιας μορφής), λοιπόν, της πατρίδας μου, ταυτόχρονα περιορίζει και μου στερεί όλες αυτές τις δυνατότητες επειδή απουσιάζει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Κατ'αυτή την έννοια, οι ηρωϊκές μορφές της επανάστασης του 1821, πήραν την απόφαση για τη μεγάλη επανάσταση, καταθέτοντας όχι μόνο τα ατομικά τους συμφέροντα, και τις προσωπικές τους περιουσίες, αλλά ακόμα και την ίδια τη ζωή τους, ποτίζοντας με το αίμα τους τη γη που μας ανήκει! Ίσως πίστευαν πως "αν ένας άνθρωπος δεν έχει ένα ιδανικό για το οποίο θα άξιζε να πεθάνει, τότε δεν είναι ικανός και να ζήσει!"

Σήμερα πατάμε σ'αυτή την ποτισμένη γη, και αναπνέουμε την ελευθερία που μας χαρίστηκε! Λείπει όμως το πνεύμα εκείνων που μας την χάρισαν! Ίσως γιατί ο χρόνος που κύλησε, από τότε, μας υπέβαλε, σε μια εποχή του ευδαιμονισμού - όπως η σημερινή-  ότι η ελευθερία είναι δεδομένη! Συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να τη θεωρούμε ως ιδανικό, αλλά έχουμε κάθε λόγο να απολαμβάνουμε τα αγαθά της!

Μια παροιμία λέει, "πόσοι και πόσοι φαίνονται το δέντρο ό,τι αγαπούνε, κι όταν του φάνε τον καρπό το δέντρο λησμονούνε"!

Το πνεύμα των ηρώων εκείνων λοιπόν, ίσως να μην καταλαμβάνει αρκετό χώρο στη μνήμη μας στο σήμερα. Δεν ξέρω κατά πόσον είναι ικανοποιημένο  αυτό το πνεύμα των ηρώων, ούτε κατά πόσον είναι απογοητευμένο, ούτε το αν τότε θα πίστευαν πως άξιζε να ανταλλάξουν το αίμα τους με αυτό που εμείς σήμερα ονομάζουμε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!  Ίσως και να χαμογελά στο άκουσμα αυτής της λέξης από τα χείλη μας κι ίσως να ανακαλύπτει ότι εκείνοι οι ήρωες που ενέπνευσε ήταν τελικά πραγματικά ελεύθεροι! Τουλάχιστον, αυτή την ελευθερία είχαν ως στόχο και ιδανικό να μας παραδώσουν: την ελευθερία που βασιλεύει στην καρδιά, στο μυαλό και στη σκέψη μέσα στον καθένα από μας!


Εκείνοι ξεπέρασαν το "ατομικό" και το παρέδωσαν (όντας ελεύθεροι) στο "συλλογικό"! Παρέδωσαν κάθε μορφής επιθυμία τους και το προσωπικό τους συμφέρον, χρήματα, κτήματα, αποκτήματα, στο κοινό όφελος, για να μας διδάξουν (προφανώς) με τα έργα τους στην πράξη, ότι όποιος είναι δούλος των επιθυμιών και των αποκτημάτων του, ποτέ δεν είναι ελεύθερος! Μας δίδαξαν επίσης, με το πνεύμα τους και το χαρακτήρα τους, πως ό,τι αξίζει περισσότερο είναι αξία ζωής και απαιτεί το ανάλογο αντίκρυσμα, πολλές φορές και μια θυσία!
Τότε υπήρχε ένα Μεσολόγγι, που θα μπορούσε - και μόνο αυτό - να ηταν το συμπύκνωμα του όλου νοήματος της επανάστασης, αλλά και ένα δίδαγμα ζωής! Υπήρχαν και πολλοί (αληθινοί) φιλέλληνες, όπως ο Λόρδος Βύρων. Ο σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ πολλά χρόνια μετά είπε γι'αυτόν: "Εμείς στην Αγγλία γνωρίζουμε ότι ο αγώνας για τον οποίο πέθανε ο Λόρδος Βύρων, είναι ιερός και θα τον συνεχίσουμε!" Οι έλληνες του Μεσολογγίου, τιμήθηκαν από τον Διονύσιο Σολωμό με το χαρακτηρισμό "Ελεύθεροι - Πολιορκημένοι" ...τί άλλαξε άραγε από τότε;;;; 
Δυστυχώς, οι "Ελεύθεροι - Πολιορκημένοι" του τότε είναι οι "Υπόδουλοι - Βολεμένοι" του σήμερα... 

Οι εχθροί της Ελλάδος πληθύνθηκαν και πληθαίνουν συνεχώς! Οι απανταχού "φιλέλληνες" βγάζουν συχνά-πυκνά τις μάσκες δείχνοντας τον πραγματικό τους εαυτό και τις προθέσεις τους! Η Ελλάδα πολλιορκείται από παντού σήμερα. Οι Έλληνες εξακολουθούν να ζουν (τραγική ειρωνεία), ως Ελεύθεροι- Πολιορκημένοι. Στην πραγματικότητα έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο, ως έθνος, να μην είμαστε "ελεύθεροι-πολιορκημένοι" αλλά άνευ όρων υποδουλωμένοι ...στον υπερ-καταναλωτισμό μας, στις άμετρες επιθυμίες μας, στις αλόγιστες απαιτήσεις μας, μειονεκτήματα που γίνονται τα τρωτά μας σημεία, και συνεπώς, τροφή και κίνητρο για όλους όσους (ανά τον κόσμο) μας θέλουν υπόδουλους!
Παρόλα αυτά εξακολουθούμε να ζούμε εν υπνώσει, εξακολουθούμε να θέτουμε τους εαυτούς μας πάνω απ'το σύνολο και να δρέπουμε τους καρπούς του δέντρου τη ελευθερίας, αδιαφορώντας για την ίδια και για την πραγματική της έννοια και αξία!
Ο Θούρειος του Ρήγα Φεραίου, ο Ύμνος της ελευθερίας, τα λόγια του Παπαδιαμάντη ...μοιάζουν να έχουν χάσει το νόημα και την αξία τους και κάποιες σπάνιες στιγμές κατοικούν για λίγο στα χείλη μας, τυπικά και ανούσια!...


Η Ελληνική επανάσταση του 1821 - 1824, είναι το πρώτο μέρος του Ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας, που διεξήγαγε ο υπόδουλος ελληνισμός ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία και που κατέληξε στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους, με τη συνθήκη του Μαΐου, του 1832! Από τότε, πέρασαν πολλά - πολλά χρόνια, ήρθαν κι άλλες συνθήκες, κι άλλες επιβεβαιώσεις της ανεξαρτησίας μας, κι όλα αυτά, όπως πάντα ...στα χαρτιά! Δεν ξέρω προσωπικά αν σήμερα μπορώ να εκφέρω τη λέξη ανεξαρτησία χωρίς να συνοδεύεται κι από ένα αυθόρμητο χαμόγελο προβληματισμού 
...το σίγουρο όμως, και με όλη την αλήθεια μου, είναι ότι μου έρχονται έντονα στο νου τα λόγια του "Αγίου των Ελληνικών Γραμμάτων" Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: "το πλείστο κακό, αναντίρρητα, οφείλεται στην ανικανότητα της ελληνικής διοικήσεως. Θα έλεγε δε κάποιος, ότι η χώρα ελευθερώθηκε επίτηδες, για να αποδειχθεί ότι δεν ήταν ικανή προς αυτοδιοίκηση!"

Κλείνοντας, είναι καλό να πω ότι αν σε κάποια σημεία φαίνεται να τονίζεται το ..."μαύρο", αυτό δεν είναι δείγμα απαισιοδοξίας, ούτε πικρίας, αλλά μάλλον κίνητρο για να κατανοήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την αξία του "λευκού"! Τέλος, χαίρομαι για εκείνους που ηθελημένα κουράστηκαν φτάνοντας εδώ μέχρι και την τελευταία γραμμή, και τους ευχαριστώ, ζητώ όμως συγνώμη από τους μη ενδιαφερόμενους!...

Επίλογος:
"η ώρα ήλθεν, ω άνδρες Έλληνες!" (Αναφώνηση Αλέξ. Υψηλάντη)
"Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία!" (Ανδρέας Κάλβος)
"Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε." (Διονύσιος Σολωμός)

Χρόνια πολλά σε όλες και όλους τους εορτάζοντες που έχετε την τιμητική σας!
...και σε όλους μας Χρόνια πολλά, Χρόνια Ελεύθερα!


Δεν υπάρχουν σχόλια: