Επειδή στους καιρούς τους "πονηρούς"...
...η μουσική μπορεί να μετατρέπει τις αντιθέσεις σε συνθέσεις.

Ο λόγος...





Επειδή ο λόγος έχει λόγο να λέγεται και επειδή το εκλαμβάνω σαν θετική πρόκληση, με τα παρακάτω απαντώ σε κάποιους φίλους οι οποίοι μου έχουν θέσει κατά καιρούς το ερώτημα/απορία, για τα κίνητρα μου να αρθρογραφώ για θέματα πέραν της μουσικής και που αγγίζουν κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, που μας προβληματίζουν και τα οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα.


Φίλε μου...
Θεωρώντας κάθε μορφής παρέμβαση ως καλοπροαίρετη, το ίδιο καλοπροαίρετα κι εγώ, οφείλω κατ'αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι θα πρέπει να διαχωρίζουμε κάποιες έννοιες τις οποίες συνηθίζουμε να παρερμηνεύουμε. Να διακρίνουμε δηλαδή τη διαφορά ανάμεσα στον πολιτικό και τον πατριωτικό λόγο. Υπάρχει μεγάλη διαφορά! Πιστεύω πως με λίγη περισσότερη προσοχή, μπορεί να διαπιστώσει κάποιος, μέσα από τις σκέψεις και τις απόψεις μου, ότι δε μιλώ πολιτικά σε καμία περίπτωση!
Οι σκέψεις που μοιράζομαι δημόσια εδώ, είναι ξεκάθαρα πατριωτικές. Με αφορά μόνο η πατρίδα μου και η κοινωνία που την αποτελεί: Οι συνάνθρωποί μου, οι γύρω μου, οι φίλοι και γνωστοί, η οικογένειά μου..
Καταγράφω γεγονότα και μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με άλλους ανθρώπους, που κι αυτοί όπως κι εγώ, έχουμε ανάγκη να ξέρουμε οτι είναι πολλοί που ανησυχούν για την κοινωνία μας σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, που νοιώθουν όπως εμείς.. πως δεν είμαστε οι λίγοι, ούτε ο καθένας μόνος του.
Αυτός είναι ο λόγος μου και η πρόθεσή μου.. Αν ο λόγος μου ήταν πολιτικός, θα καταφερόμουν εναντίον κάποιου κόμματος, στηρίζοντας κάποιο άλλο.. Ουδέποτε ασχολήθηκα δημόσια με τέτοιου είδους πολιτικό λόγο. Σήμερα μιλάμε για την πατρίδα μας, που αφού μεθοδευμένα κομμα-τιάστηκε σε ιδεολογικά παραμύθια επιτήδειων απατεώνων, τώρα διαμελίζεται και πρακτικά και απειλείται με γενοκτονία απο συνειδητούς και διορισμένους εθνοπροδότες, που πρώτα φρόντισαν να εξασφαλίσουν την ασυλία τους, και να επιβάλουν νόμιμα όλες τις ανομίες τους, ακυρώνοντας κάθε Αρχή και Θεσμό.. Έφτιαξαν - με την ανοχή και την εξαπάτηση αυτής της κοινωνίας - ένα "δικό τους κράτος - κτήνος".. Όλα βάσει σχεδίου φίλε μου...

Σ'αυτή την Ελληνική κοινωνία γεννήθηκα, σ'αυτή την κοινωνία ζώ.. αυτή η κοινωνία με αξίωσε ως "καλλιτέχνη", όπως αξίωσε τον κάθε συνάνθρωπό μας σε όποιο επάγγελμα κάνει συμμετέχοντας σ' αυτήν. Εμείς, όλοι μας και ο καθένας και κάθεμιά ξεχωριστά, είμαστε μέλη της.. Είμαστε μέσα σ' αυτήν κι αυτή μέσα σε εμάς. Ένα σώμα με τα μέλη του.. και αλήθεια, μπορεί κανείς να φανταστεί ένα σώμα που να αδιαφορεί για το ακρωτηριασμένο πόδι του, ή το σπασμένο χέρι του και να μην πονάει ολόκληρο;
Λοιπόν, όταν η πατρίδα μας κινδυνεύει ήδη, όταν η κοινωνία μας εξαθλιώνεται μεθοδικά και βάσει σχεδίου, κάθε μέρα και περισσότερο, όταν - ειδικά στη νεότερη γενιά - δεν επιτρέπεται πλέον να θέτει στόχους, να κάνει όνειρα, να έχει όραμα... εσύ με συμβουλεύεις να "κοιτάω τη δουλειά μου" και να μην ασχολούμαι;;;
Ανησυχώ αν σκέφτεσαι έτσι... προβληματίζομαι όταν ακούω τη φωνή αυτής της κοινωνίας να κατηγορεί τα..."εξέχοντα μέλη της" - ανθρώπους της Επιστήμης, της Τέχνης, των Γραμμάτων, καλλιτέχνες της μουσικής, του τραγουδιού, του θεάτρου, κλπ - οτι δεν ασχολούνται σήμερα με τα τόσο σοβαρά θέματα υψίστης Εθνικής σημασίας και απλά σιωπούν.. βολεμένοι.. Αυτό είναι κατακραυγή -και μάλιστα δίκαιη!.. και την ίδια ώρα, κάποιοι "καλλιτέχνες" μας, κοιτάζουν δεξιά και αριστερά να κάνουν την.. "αρπαχτούλα" τους, να ικανοποιήσουν την κάθε ματαιοδοξία τους - οικονομική και διαφημιστική συνήθως - και..."ποιός νοιάζεται" αν καίγεται το σπίτι του... ανώνυμου/ασήμαντου γείτονα!; Δεν τρέχει και τίποτα!.. Δύο πουλάκια κάθονταν στον ήλιο με.. φεγγάρι, κι όλα τέλεια, αφού τους έδειξε και η τηλεόραση σε κάποια απο τις ..γνωστές στο πανελλήνιο εκπομπές!
Φίλε μου.. ό,τι δεν δρά δεν υπάρχει!.. και ό,τι δεν αντιδρά είναι νεκρό!.. Και ο Πατριωτικός (και όχι πολιτικός) λόγος, πηγάζει απο τη συνείδηση - όπου αυτή υπάρχει!.. Ναι, σε προκαλεί να εκτεθείς, σε οδηγεί σε τσαλάκωμα, σε αμφισβήτηση απο κάποιους.. σου αφαιρεί και κάποιους φίλους ίσως.. Ακόμα και ...εχθρούς γεννάει αναπάντεχα!..
Όλα ευπρόσδεκτα εφ' όσον έχει παρθεί η απόφαση και έχει γίνει αποδεκτό το όποιο τίμημα της ανταπόκρισης στην παρορμητική φωνή της συνείδησης.. Εγώ δεν την διαπραγματεύομαι αυτή τη φωνή, δεν την ξεπουλώ και δεν την υποβιβάζω για καμμιά.. "καρριέρα"..
Υπάρχουν χρήματα χωρίς ευτυχία και ευτυχία χωρίς χρήματα..

Εύχομαι να μπορέσεις να κατανοήσεις το μέγεθος της επικινδυνότητας που απειλεί σήμερα αυτή την πατρίδα μας, και το πόσο αναγκαία είναι, έστω και μιά φωνή περισσότερη, που να αντιστέκεται.. Δεν περισσεύει καμμιά!
Δεν ξέρω αν οι ήρωες στρατιώτες του '40 θα προτιμούσαν να ακούνε το... "Νόμιζα" ή το "Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά" με την θρυλική Βέμπο στο μέτωπο.. πίστεψέ με όμως, η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα δεν διαφέρει.. ίσως είναι και χειρότερη!.. μην ξεγελιέσαι επειδή (προς το παρόν) δεν σου έδωσαν κράνος, στολή και όπλο και δεν σε έχουν στείλει στο μέτωπο.. Ο πόλεμος ίδιος και χειρότερος, αλλά... αναβαθμισμένος στο σήμερα!

Αυτές είναι οι σκέψεις και οι απόψεις μου, εγώ ο ίδιος δηλαδή, και θεωρώ - όχι απλά δικαίωμα, αλλά - και καθήκον και υποχρέωσή μου να τις εκφράζω και να τις μοιράζομαι, θεωρώντας οτι - στην παρούσα χρονική περίοδο τουλάχιστον - είναι σκάλες ανώτερης προσφοράς στο σύνολο του κοινωνικού μου περίγυρου, απο κάθε τραγούδι που έγραψα και ερμήνευσα ποτέ.. Και ξέρω οτι το τραγούδι με αγαπά όσο το αγαπώ.. και μου το έχει αποδείξει αναμφισβήτητα!.. Είναι πάντα εδώ, γύρω μου και μέσα μου, και ξέρω οτι σέβεται τις προτεραιότητές μου και μου συμπαραστέκεται υπομονετικά και... μελωδικά, βοηθώντας με να μετατρέπω τις αντιθέσεις σε... συνθέσεις! Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους φίλους που αποκτήσαμε, η μουσική μου, τα τραγούδια μου και εγώ..
Και η μόνη .."φιλοδοξία" μου είναι να συμβάλλω, με την όποια μου δυνατότητα ή ιδιότητα (άν θεωρούμαι καλλιτέχνης), στην συνειδητοποίηση, την ανάκτηση της αυτοεκτίμησης, την αναθάρρυνση και την ειρηνική αγωνιστική διάθεση σε όσο το δυνατόν περισσότερους συνανθρώπους μου που το έχουν ίσως ανάγκη..


Και τα τραγούδια δεν λείπουν ποτέ, όπως δεν λείπουν ποτέ τα κύμματα απ'την θάλασσα... και πάντα θα γράφονται καινούρια και πάντα θα εκφράζουν το ανθρώπινο συναίσθημα..
Γιατι... δεν γίνεται αλλιώς!..