Ώρες περισυλλογής και απολογισμού...

Γράφει ο Ανδρέας Τσουκαλάς ©

Δεν είναι αυτά τα πολιτικά απόβλητα που μας εκτελούν.. 

Είναι η ανοχή μας που μας σκοτώνει. 

Δεν είναι που αυτοί, άν και θλιβερή μειοψηφία, αλλά ενωμένοι σαν μιά γροθιά, μας διαλύουν με κάθε τους κτύπημα... Είναι η δική μας διαίρεση που ακρωτηριάζει την δύναμη και το δίκαιο της τεράστιας πλειοψηφίας μας σε μικρές ανίσχυρες μειοψηφίες άσφαιρων εκπυρσοκροτήσεων.. Δέκα ξυλόβεργες, μία κάθε φορά, χωριστά, εύκολα σπάνε. Όλες μαζί όμως... δεν το μπορείς!....

Δεν είναι που σε πνίγει το δίκιο, το παράπονο και η αδικία εις βάρος σου.. άλλωστε, ακόμα και οι δυνάστες σου το ομολογούν, και μάλιστα προκλητικά και με ειρωνία!...

Είναι το οτι η απόφαση να επαναστατήσεις, που εγκυμονεί φοβικά στην εξαθλιωμένη σκέψη σου- καθημερινά πλέον, εκτονώνεται στα λόγια που κατοικούν στα σφραγισμένα χείλη σου, προσμένοντας απελπισμένα την ανάσα σου για να ξεπηδήσουν αυθόρμητα και αυθαίρετα, για να γεννηθούν σε μιά λυτρωτική ενσάρκωση!...

Επειδή αυτή η εγκυμοσύνη -κατ' εξαίρεση- δεν είναι χαρά και ευτυχία... είναι οδυνηρή! 

Προϋποθέτει μοναχικά ξενύχτια που θα μετρούν τις αντοχές σου.. 

Ξαγρύπνιες ποτισμένες απο τις σκέψεις του καθημερινού, αργού θανάτου.. 

Νύχτες που θα μετρούν τις ώρες με τσιγάρα και δακτυλίδια απο καπνούς θλιβερής περισυλλογής.. Σκοτεινά μονοπάτια, που θα σε βρίσκουν μόνο και αβοήθητο, και θα σου στήνουν ενέδρες άνανδρα οι ευθύνες και οι ενοχές σου.. μονοπάτια επικίνδυνα και αδιέξοδα!..

Και η κάθε νύχτα σου θα κυλάει έτσι μέχρι το ξημέρωμα.. και θα διαπιστώνεις πως, ακόμα μια ημέρα ξημέρωσε και όμως.. πάλι νύχτα είναι!..

Και, σε κάποιες αναλαμπές άμυνας, θα προσμένεις νοσταλγικά να έρθει η ημέρα που θα έχει φώς, αληθινή μέρα, που θα φωτίσει την ελπίδα και το όραμα.. Θα ξέρεις όμως μέσα σου οτι δεν έκανες τίποτα για αυτό.. Θα εύχεσαι να μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω... να κάνεις, έστω, κάτι απ'όσα δεν έκανες, ή.. να διορθώσεις κάποια που δεν έπρεπε να κάνεις και έκανες!..

Θα νοιώσεις το κόστος της επιλογής σου να συμμετέχεις και να ενδίδεις σε κάποιες απο εκείνες τις μειοψηφικές ομάδες/οργανώσεις/κινήματα που σε καλούσαν σε μεμονομένους, αναποτελεσματικούς και εκ των προτέρων καταδικασμένους αγώνες. Αγώνες σε σκόπιμα προμελετημένες ημερομηνίες, σε άκαιρες και αναίτιες διαμαρτυρίες, και που, συνήθως, σκοπό είχαν να επισκιάσουν άλλες ομάδες, σαν τη δική σου, που είχαν τον ίδιο κοινό "εχθρό"!

Αγώνες διάσπαρτοι που πρόσφεραν εκτόνωση.. αγώνες για τον αγώνα και όχι για τον σκοπό, που εξυπηρετούσαν συμφέροντα ομάδας του λαού- και όχι του Λαού, όπως θα έπρεπε, κάτω απο τις συγκεκριμένες εξαιρετικές συνθήκες..

Ενθάρρυνες με την αποδοχή και συμμετοχή σου εκείνες τις ομάδες/οργανώσεις/κινήματα που αποτελούσαν.. αποκόμματα, χειραγωγημένα απο κόμματα.. και επέτρεπες να χειραγωγούν και εσένα, πιστεύοντας στις φιλολαϊκές μεγαλοστομίες που εκσφενδόνιζαν για να σου χαϊδέψουν τα αυτιά, να θρέψουν και να τέρψουν τις ελπίδες σου για επανάσταση, ενώ εκείνοι στόχευαν να σε αποκόψουν απο το σύνολο, την συλλογικότητα και την Ενότητα - αν και την... διαλαλούσαν με υποκρισία και αλαζονεία!.. Είχαν αναλάβει το κατάπτυστο ανθελληνικό "καθήκον" και εκτελούσαν εντολές των εδώ διαφθαρμένων... ήδη εντολοδόχων, προστατεύοντας τα δικά τους συμφέροντα και σκοπούς!

Και έτσι κατάφεραν να σε αποκόψουν, με την ανυποψίαστη ενδοτικότητά σου, απο την Μία Ενιαία Δύναμη του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού!

Σήμερα, απόψε, προσπαθείς να.. μαντέψεις πόσο θα διαρκέσει αυτή η ατέλειωτη νύχτα που σκεπάζει εσένα και τον ουρανό σου! 

Η ζωή σου αλλάζει οδυνηρά.. η πατρίδα και η ζωή - η δική σου, των αγαπημένων και των φίλων σου - γλυστράει ανεμπόδιστα μέσα απο τα δάκτυλά σου.. Και η μεγάλη απόφαση... ακόμα αγέννητη!.. Η μεγάλη απόφαση που εγκυμονεί, σε μια εγκυμοσύνη που δεν μοιάζει με καμμιά άλλη: Τόσο επώδυνη και καταπιεστική.. όσο και ελπιδοφόρα λυτρωτική!..

Όμως.. κράτησε, σαν τελευταία σκέψη για απόψε, αυτό:

Όποιος έχει σταθεί αναποφάσιστος στη μέση της κάμαρας, έχει κιόλας διαβεί τα σύνορα του κόσμου...