Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο Έλληνας...

Γράφει ο Ανδρέας Τσουκαλάς ©

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο Έλληνας...

Είχε πίστη και σεβασμό στο Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους!..

Είχε επενδύσει την ασφάλεια και το μέλλον του σε μια συμμορία του υποκόσμου: ληστές και αρπακτικά, διεφθαρμένους προδότες και εχθρούς της πατρίδας του και αυτού του ίδιου...

Είχε πιστέψει στην "αδέκαστη και ανεξάρτητη" Ελληνική Δικαιοσύνη των ξεπουλημένων μεγαλοδικαστικών και κομματικών διορισμένων εισαγγελέων, με τη βεβαιότητα οτι θα υπεράσπιζαν κάθε απόπειρα κατάλυσης του Συντάγματος και θα έστελναν δεμένους χειροπόδαρα τους δωσίλογους εγκληματίες εθνοπροδότες, χωρίς διακρίσεις!..

Είχε ελπίσει οτι οι Δυνάμεις "προστασίας του Πολίτη", οι Αστυνομικοί και τα ΜΑΤ, θα τον προφύλασσαν και θα παρευρίσκοντο στο πλευρό του στη δίκαιη διαμαρτυρία και στον αγώνα του κατά των εσωτερικών υποτελών και υπόδουλων εξουσιαστών, που ξεπούλησαν και διέλυσαν τα πάντα στην πατρίδα του, θεωρώντας την Ελλάδα και τους Έλληνες ιδιοκτησία τους, αν και δεν είχαν ούτε καν την νομιμότητα να κυβερνούν..

Είχε ελπίσει σε ...διάσημους - και κοινής αποδοχής και κύρους - δημοσιοκάφρους, οτι θα όρθωναν ανιδιοτελώς το ανάστημά τους και τη "φωνή της αλήθειας" τους, καταγγέλλοντας και καταδεικνύοντας τους προδότες και εχθρούς του λαού, την διαφθορά και την απάτη τους εις βάρος της κοινωνίας, τον παράνομο χρηματισμό και πλουτισμό τους μέσω προμηθειών (μίζες) απο γνωστούς και μή σκοτεινούς κύκλους διαφθοράς - έσωθεν και έξωθεν, στην υγειά του... λαού των ηλιθίων!.. 

Του πήρε καιρό του Έλληνα, για να κατανοήσει στην ουσία του τον τίτλο που, δικαίως, ο ίδιος είχε αποδώσει στα πουλημένα παλιοτόμαρα της.. "πολιτικής και οικονομικής δημοσιογραφίας": "Αλήτες - Ρουφιάνοι -Δημοσιογράφοι"!.. και σήμερα τους γνωρίζει καλά, έναν προς έναν, με το όνομά τους!..

Είχε πιαστεί - μεσ'την απελπισία του - απο τα χείλη των διάσημων προσώπων του Πνεύματος και της Τέχνης, Ακαδημαϊκών, Οικονομικών αναλυτών, πρώην ή νυν Πολιτικών, Βουλευτών και κομμάτων που - εκ του ασφαλούς και ιδιοτελώς - τηρούσαν μια πολιτική.. κατανόησης, κατάδειξης της "αλήθειας" και φιλολαϊκή γενικά, προτάσσοντας την φωνή και τις προτάσεις τους, παρακινώντας τον να επαναστατήσει και να βγεί στους δρόμους! 

Κι εκείνος το έκανε... για να υποστεί τον εξευτελισμό της προσωπικότητάς και αξιοπρέπειάς του, αλλά και την επίδειξη δύναμης του.. "άτρωτου και ανίκητου" πολιτικού συστήματος, κάτω απο την μοχθηρή, εχθρική και ανάλγητη καταστολή των αχυρατόμων ανδρείκελων μισθοφόρων, των ρομπότ αγνώστου ταυτότητας και προέλευσης... αυτούς που με τα γκλοπς τους ανάποδα, τίμησαν δικαίως τον "τίτλο" που με.. πολύ κόπο απέκτησαν και τους αποδόθηκε απ'τον λαό: "Μπάτσοι - Γουρούνια - Δολοφόνοι"!.

...και ο Έλληνας, γύριζε κάθε φορά στο σπίτι του, κλεινόταν στο δωμάτιό του και στη θλιβερή μοναχικότητα του εαυτού του, αφήνοντας στην άκρη κάθε σκέψη επόμενης δημόσιας διαμαρτυρίας.. 
Και στο φόντο των αλαλαγμών και των κραυγών εκείνων που τον παρακινούσαν ανεύθυνα, διεπίστωσε οτι... τα σκυλιά γαβγίζουν, αλλά... τα καραβάνια περνούν!.. και μάλιστα.. ανεξέλεγκτα!

Είχε στηριχθεί στους Θρησκευτικούς ηγέτες της Πατρίδας του... Προς δυσάρεστη έκπληξή του, όμως, διαπίστωσε με απογοήτευση τον... άψογο επαγγελματισμό τους, την συνδιαλλαγή και συνδιαπλοκή τους με τους Εθνοπροδότες εξουσιαστές! Είδε τους... Σεβαστούς Αρχιερείς- Αρχιπαπάδες όλων των... "ειδικοτήτων και αξιωμάτων" να παρευρίσκονται περήφανοι, να συντρώγουν και να συμπίνουν με τους διεφθαρμένους υπόλογους της πατρίδας του!.. να τους... "αγιάζουν" και να ορκίζουν τους δήμιους του λαού της Ελλάδας σε δημόσια ορκομωσία αυτοί οι... "Αγιοι" με τα χρυσοποίκιλτα άμφια, με τα μεταξένια επίχρυσα πετραχήλια και τις αδαμάντινες... ποιμαντορικές ράβδους!... Αυτοί οι ...'Παναγιώτατοι' του χρηματιστηρίου και των υψηλών καταθέσεων στις τράπεζες, οι εραστές της Παγκοσμιοποίησης και της Πανθρησκείας του... Παπισμού!

Και τέλος..

Έστρεψε τη σκέψη και το βλέμμα του στο "τελευταίο οχυρό".. Στο τελευταίο προπύργιο ελπίδας, την ύστατη, έστω, στιγμή: Στις Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδας του! 

Το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο, που το θεωρούσε ως εγγύηση των συνόρων.. της εδαφικής ακεραιότητας και της υπεράσπισης του λαού των Ελλήνων, με όρκο, "μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός των" απο ντόπιους ή ξένους εισβολείς!.. Οι φρουροί και φύλακες της Πατρίδας!.. Είχε απο πάντα δέος και σεβασμό στις Ένοπλες Δυνάμεις ο Έλληνας.. Η τελευταία ελπίδα σωτηρίας, απο άνδρες περήφανους, γενναίους και πατριώτες -πάνω απ' όλα!.. κι όμως.. γελάστηκε.. και δραπέτευσε βιαίως απο τις ψευδαισθήσεις του!.. 

Ο Ελληνικός Στρατός σιωπά και απέχει. Έχει αλλάξει.. έχει αφομοιωθεί η ηγεσία του απο τον πολιτικό υπόκοσμο που την διόρισε! Ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί, μαύρες σκιές των προγόνων και της Ιερής και Αιμάτινης Ελληνικής Ιστορίας! Και όσους απο τους συνειδητοποιημένους, με πατριωτικό φιλότιμο, έχουν (;) απομείνει... τους εγκατέλειψε κάθε ίχνος πατριωτισμού, αλτρουϊσμού, θάρρους και γενναιότητας! 
Κατέβασαν τα χέρια και έθαψαν τα όπλα σε μέρες.. πολέμου! Αδρανής και αδιάφορος παρατηρητής των γεγονότων, που πλέον.... ούτε που προλαβαίνει να τα αντιληφθεί, το Γενικό Επιτελείο Στρατού μοιάζει καρφωμένο, άβουλο, στον πάσσαλο της αδράνειας, δεμένο χειροπόδαρα!.. περιορισμένο και περιφραγμένο απο το συρματόμπλεγμα της εξαγορασμένης συνείδησης εκείνων που το αποτελούν, φορώντας την ένδοξη Ελληνική Στολή - για τα... μάτια μας μόνο! 

Ντρόπιασαν την στρατιωτική τιμή που επιτάσσει το καθήκον της ανιδιοτελούς θυσίας, επιλέγοντας την ιδιοτέλεια της ατιμωτικής καριέρας και του προσωπικού συμφέροντος! Πόσο δειλοί, αλήθεια!.. 

Ντροπή τους!..

Και ο Έλληνας... διαπίστωσε οτι έμεινε μόνος!.. Αφύλακτος, ανυπεράσπιστος, εγκαταλελειμμένος, απαξιωμένος απο παντού! Με τη βία ακούσιος θεατής μιας Ελλάδας να γλυστρά μέσα απο τα δάκτυλά του και απο την ψυχή του!.. Εξαγοράστηκαν όλα όσα ήταν δικά του.. οι Θεσμοί, οι Αρχές, οι Αξίες, η Ελπίδα και το Μέλλον του! Πωλήθηκαν απο εκείνους στους οποίους δεν ανήκαν, που δεν ήταν δικά τους!.. απο πολιτικούς εμπόρους -χρηματιστές σε τιμές κάτω της.. χονδρικής! Καταλύθηκε η έννοια της Οικογένειάς του, το σπίτι του, η περιουσία του.. και το τέλος της Ιστορίας γράφτηκε..

Και συλλογίζεται απόψε..

Το άνανδρο και άθλιο έργο των κατακτητών ολοκληρώθηκε.. οι υπογραφές κείτονται περήφανες πάνω στα χαρτιά, με περισσό θράσσος και επιδεικτική ειρωνία! Τα άψυχα χαρτιά που θα πάρουν πολλές, χιλιάδες ψυχές απο εδώ και εμπρός.. Οι φόβοι δεν κάμφθηκαν διόλου απο την ψευδαίσθηση που τον ξεγέλασε, φορώντας το αιθέριο και ελκυστικό φόρεμα της ελπίδας.. και υλοποιήθηκαν στο σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας: Παράδοση της Εθνικής κληρονομιάς και περιουσίας, του δημόσιου πλούτου, της ιδιωτικής περιουσίας.. Mείωση μισθών και συντάξεων σε εξευτελιστικά επίπεδα, μείωση του βιωτικού επιπέδου, της αξιοπρέπειας και της αυτοεκτίμησης!

Σκέφτεται πως, η μόνη σίγουρη αύξηση θα είναι στους... θανάτους!.. το φιλότιμο του Έλληνα που τον ωθεί στις ράγες των τρένων, σε γκρεμούς, σε αυτοεκτέλεση!.. 

Οι εαυτοκτόνοι της απελπισίας, της τιμής και της αξιοπρέπειας που χάθηκε!.. Ανήμποροι να αντιμετωπίσουν την ντροπή που νοιώθουν απέναντι στην αδυναμία τους να σταθούν όπως ταιριάζει στο ύψος της αξιοπρέπειάς τους!.. 

Και συλλογιέται ο Έλληνας.. τί κρίμα τέτοια γενναιότητα να σε σκοτώνει, με έναν θάνατο τόσο απαξιωτικό, ανώφελο, άδοξο και ανόητο! Τί κρίμα, ένας τέτοιος γενναίος θάνατος να χαρακτηρίζεται δειλία, και να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό σου, εκείνο το ασυμβίβαστο "εγώ" σου! Τουλάχιστον, ο θάνατος απο σφαίρα προδοτών, σε ένα βήμα τρέλας και αυταπάρνησης, θα σε έκανε ήρωα και παράδειγμα προς μίμηση, όπως ταιριάζει σε Έλληνα και τίποτα λιγότερο!.. Χωρίς αυτή την σφαίρα.. τί κρίμα!.. θα είσαι απλά ένα νουμεράκι μιας θλιβερής στατιστικής, ένας θλιβερός αριθμός, χωρίς ταυτότητα και όνομα, σαν να μην υπήρξες ποτέ!..

Όπως και νά'χει, η εκδίκηση των Ράϊχ δια χειρών προδοτών θα βαφτεί με αίμα, κι αυτό είναι σίγουρο.. και θα επιβεβαιώνεται καθημερινά σχεδόν στο άμεσο μέλλον! 

Η συνέχεια θα εξελιχθεί κατά το δοκούν των κατακτητών, σύμφωνα με τις εξ αρχής εξαγγελίες τους.. 

Δεν τους σταματά τίποτα πλέον...

«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο Έλληνας ο Αγανακτισμένος... και έφαγαν αυτοί καλά, και.. αυτοί καλύτερα!!!»