Δημήτρης Χριστούλας: Θυσία και κραυγή Αφύπνισης!

Γράφει ο Ανδρέας Τσουκαλάς ©

Ο Δημήτρης με τη θυσία του έκλεψε την παράσταση του παγκόσμιου τύπου και των Μέσων.. Τα ξένα πρακτορεία χαρακτήρισαν το γεγονός της πράξης του με τον τίτλο "το πρώτο αίμα".. 

Αλλά εγώ ξέρω πως κάνουν λάθος. Είναι το τελευταίο αίμα ενός πρώτου κύκλου, που σφραγίζει τον πρόλογο που έγραψαν καταναγκαστικά χιλιάδες αδικοχαμένοι αυτόχειρες "δραπέτες", όμοια θύματα της ίδιας πολιτικής αναλγησίας. 

Ο Δημήτρης σφράγισε τον κύκλο με τον πιό αλτρουϊστικό τρόπο, επάξια όπως αρμόζει στις συνθήκες, και τονίζοντας το σωστό μήνυμα και τις πραγματικές διαστάσεις αυτής της θυσίας του, ώστε να μην φανεί μάταιη και ανούσια, αλλά.. πολύ συγκεκριμένη!

Πολλοί είπαν πολλά.. 

Οι απαξιωτές του είναι εκείνα τα φοβισμένα ανθρωπάκια που χτυπήθηκαν απο την ίδια τη σφαίρα του θαρραλέου Έλληνα αυτόχειρα... με μιά ριπή, σε μιά στιγμή, πήρε μαζί του και τους ηθικούς αυτουργούς του, απλώνοντας πάνω απο τα κεφάλια τους τη σκιά του πολιτικού τους θανάτου... γιατι, πάει καιρός που αυτά τα ανθρωπάκια, οι υπάλληλοι και αντιπρόσωποι ξένων κατακτητών, μιμητές του Εφιάλτη και του Τσολάκογλου, είχαν ήδη πυροβολήσει τις συνειδήσεις τους για να μπορούν να απολαμβάνουν τη δυστυχία που προκαλούν συνειδητά σε μιά ολόκληρη κοινωνία, και μάλιστα έναντι αδρών αμοιβών και προνομίων!.. 

Τώρα τρέμουν τα κουφάρια τους και νοιώθουν την αόρατη απειλή που θα αντικρύσουν απροσδόκητα και σε ανύποπτη στιγμή.. Τότε που ο λαός θα περάσει πάνω απο τον παρακρατικό στρατό των μισθοφόρων, αυτών των ανδρείκελων που τους προστατεύουν.. Αυτοί οι Μισθοφόροι Άνανδροι Τραμπούκοι (Μ.Α.Τ.) δεν θα είναι αρκετοί.. 

Σημείωση Δημήτρη Χρίστουλα
Σύνταγμα 4 Απριλίου 2012

Ο Δημήτρης ήξερε καλά τί έκανε.. και το έκανε με μεγαλοπρέπεια! Ο Δημήτρης δεν όργωσε απλά για να οργώσει, αλλά για να σπείρει.. Και δεν έσπειρε απλά για να σπείρει, αλλά για να θερίσει!.. Και παρέδωσε ήδη τους καρπούς της αξιοπρέπειας και της οργής, αλλά και τις περγαμηνές του σε κάθε μία και κάθε έναν που άφησε πίσω του.. 

Σε κάθε ψυχή που τον χειροκρότησε, που πήγε στο Σύνταγμα για να αποτίσει στο μνημείο του φόρο τιμής.. για να ενστερνιστεί την ουσία της αλήθειας του και να οπλιστεί με δύναμη και θάρρος, για να συνεχίσει, μετά τον "πρόλογο", στο "κυρίως θέμα" της ιστορίας και να φτάσει μέχρι τον "επίλογο" που θα σφραγίσει και την απελευθέρωση μιας ολόκληρης Πατρίδας και της Κοινωνίας μας!..

Όταν βρεθείς εκεί, στον τόπο που πότισε με το αίμα της θυσίας του ο Δημήτρης, και όταν σκύψεις να ανάψεις ένα κεράκι για την ψυχή του και να καρφιτσώσεις ένα χαρτάκι με λίγες λέξεις στο ανθοστόλιστο δένδρο του, τότε, αυθόρμητα συνειδητοποιείς: 

Η πράξη του Δημήτρη δεν ήταν μια απλή πράξη.. 

Δεν ήταν ούτε πράξη δειλίας που χαρακτηρίζει συνήθως τους αυτόχειρες.. 

Όχι... κραυγή ήταν.. 

Η κραυγή της αφύπνισης!..